Eugenika w Skandynawii
Woskowy model „Aryjska głowa” użyczona przez Instytut Anatomii Uniwersytetu w Oslo.
Przedstawiony eksponat służył jako wzorzec do pomiaru kształtu głowy. Należał do Instytutu Higieny Rasy działającego w latach 19221956 w szwedzkiej Uppsali. Pomiar głowy miał ukazywać dziedziczone różnice anatomiczne między grupami ludzi. Najbardziej znacząca miała być różnica między czaszkami „długimi” i „krótkimi”.
W pierwszych dekadach XX wieku Szwecja wiodła prym w badaniach w dziedzinie antropologii fizycznej. Założony w 1922 roku Państwowy Instytut Higieny Rasy był pierwszym departamentem poświęconym badaniom eugenicznym powstałym dzięki funduszom publicznym. Instytut prowadził eugenik Herman Lundborg, blisko współpracujący z Hansem F. K. G ü ntherem i innymi niemieckimi badaczami z dyscypliny eugeniki.
W 1906 roku z inicjatywy farmaceuty Jona Alfreda Mjø e na powołano instytut eugeniki w Norwegii. Głównym zamysłem Mjø e na była próba udowodnienia wyższości rasy nordyckiej nad innymi. Aby osiągnąć swój cel współpracował z eugenikami ze Szwecji, USA i Niemiec, między innymi z Niemcem Alfredem Ploetzem pionierem dziedziny higieny rasowej (niem. „Rassenhygiene”).