Antysemityzm
Antysemityzm, uprzedzenie i pogarda w stosunku do Judaizmu i wyznających go Żydów, ujawnia się w wielu negatywnych wyobrażeniach o wyznawcach religii mojżeszowej: od tradycyjnych stereotypów do nienawiści na tle rasowym.
Antyżydowskie nastroje obserwowalne są także w państwach, w których nie występuje mniejszość żydowska, a nawet wśród ludzi, którzy nigdy osobiście nie zetknęli się z Żydami. Do XIX wieku zjawisko antysemityzmu ograniczało się do kwestii kulturowej i religijnej, utrudniając życie Żydów w przypadkach prób zmiany statusu społecznego lub materialnego. Antyżydowska wrogość nasiliła się z końcem XIX wieku, gdy powszechną stała się hipoteza głosząca „rasową” odmienność Żydów. W etnicznie jednolitych państwach zaczęto postrzegać społeczność żydowską jako obcy element, który stanowił zagrożenie dla narodu i jego fundamentów.
Formułowane w tym czasie koncepcje rasistowskie przyczyniły się do nasilenia postaw antysemickich: obraźliwe uprzedzenia uzasadniały i propagowały pseudonaukowe teorie. Do tej pory nierzadko uważano, że Żydzi, którzy zadeklarują chęć asymilacji i nawrócenia na wiarę chrześcijańską, mogą zostać uznani za równoprawnych członków społeczeństwa. Nowo powstałe teorie sprzeciwiały się temu i nawoływały do segregacji rasowej. Eugenicy
przekonywali, że Żydzi posiadają wrodzone cechy klasyfikujące ich jako „obcą rasę”, przez co nie są zdolni do integracji. Co więcej, „rasa żydowska” miała być zupełnym przeciwieństwem dla „rasy aryjskiej” (czy „niemieckiej”), przez co miała być najgroźniejszą ze wszystkich innych ras.