Republika Weimarska
Republika Weimarska istniała w latach 19191933 i była pierwszym demokratycznym państwem niemieckim. Powstała jako rezultat rewolucji listopadowej, naznaczona przez militarną klęskę i poniżenie Niemiec na arenie międzynarodowej. Chociaż narodziny federalnego państwa położyły podwaliny pluralizmu politycznego i kulturowego w Niemczech, słabe poparcie społeczne dla nowych instytucji, traumatyczne doświadczenia I wojny światowej oraz pogłębiające się podziały w społeczeństwie, szybko przyczyniły się do konfliktów i radykalizmu politycznego.
Założenie w 1920 roku rasistowskiej i antysemickiej partii NSDAP (Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników) było wyrazem sprzeciwu dla Republiki Weimarskiej i postanowień Traktatu Wersalskiego. Przewodniczący partii, Adolf Hitler, planował wprowadzić faszystowski model państwa, na czele którego miał stać wódz – „ Der Führer”.
W 1923 roku, po nieudanym zamachu stanu przeprowadzonym przez NSDAP w Monachium, partia została zdelegalizowana. Jednak niedługo po tym wydarzeniu intensywne kampanie Hitlera i jego bliskich współpracowników doprowadziły do odbudowy partii w znacznie bardziej wpływowej postaci. W wyniku stopniowego pozyskiwania coraz większych wpływów politycznych NSDAP stała się organizacją przedstawicielską mas ludowych i wkrótce zdobyła władzę dzięki wygranym wyborom parlamentarnym. Hitler wprowadził nową organizację państwową w Niemczech w 1933 roku, po objęciu stanowiska Kanclerza Rzeszy. Odrzucił dotychczasowy system parlamentarny, likwidując wszystkie instytucje demokratyczne i mianując się „Führerem” władcą totalitarnym.